Chciałem spróbować tej przygody, zanim wyplułem jad jak ktoś, kto nigdy nie wsiadł do elektrycznego samochodu i którzy przekazują nam tekstowe wyjaśnienie tego, co przeczytali.
W epickiej historii mojej podróży samochodem elektrycznym ze Szwajcarii do Bretanii Znalazłem się w wirze przygód równie zdumiewających, jak i burzliwych.
Mój samochód elektryczny, dumnie wykazujący zasięg 300 kilometrów, zapowiadał epicką podróż przez malownicze krajobrazy Francji. Jednak już od pierwszych obrotów kół szybko zorientowałem się, że ta podróż nie będzie tak gładka jak nawierzchnia naszych współczesnych autostrad.
Wyglądało na to, że stacje ładowania na autostradzie poszły na wakacje, pozostawiając mi zasięg, który spadał szybciej niż Trump na nowojorskiej giełdzie. Nawet przy rozsądnej prędkości 110 kilometrów na godzinę moja energia topniała jak śnieg w słońcu, pozostawiając mi jedynie skromną rezerwę 120 kilometrów, zanim skończy się paliwo., nie mówiąc już o mojej niedojrzałości w naciśnięciu przycisku zasilania, aby uderzyć GT3, który stoi obok mnie przy poborze opłat i któremu dałem lekcję życia przez pierwsze 300 metrów z moją szafką elektryczną Norman.
A co z wygórowanymi kosztami tych wymuszonych doładowań? To było tak, jakby każda kilowatogodzina kosztowała swoją wagę w złocie, z łatwością przekraczając cenę pełnego baku paliwa w klasycznym samochodzie. Ale hej, kto powiedział, że innowacje są tanie?
Przybywając do Bretanii, krainy legend i tajemnic, myślałem, że znajdę długo oczekiwany wytchnienie. Stało się to jednak bez uwzględnienia oszustwa lokalnych stacji ładowania, które najwyraźniej wybrały ten dzień na strajk. Oprócz oczywiście tych z malowniczego miasteczka Cancale, którzy zdecydowali się dołączyć do blackoutu. Przepraszamy, terminale są tymczasowo nieczynne!
Tutaj humor całej sytuacji wziął górę. W desperacji zwróciłem się o pomoc do mieszkańców, którzy ze swoich okien hojnie dzielili się ze mną prądem. To było tak, jakbym stał się Robin Hoodem ładowania elektrycznego, kradnącym energię dla wyższego dobra.
Powrót zapowiadał się równie emocjonująco, z odcinkiem godnym najlepszych filmów akcji. Stacje ładowania w rejonie Beaune najwyraźniej postanowiły zachować się jak podpalacze, ponieważ spłonęły. Na ratunek przybyła ciężarówka pomocy drogowej, która przetransportowała mnie jak współczesnego bohatera na stację, gdzie terminale w cudowny sposób działały.
I tak kończy się moja podróż, pomiędzy problemami z elektryką, nieoczekiwaną solidarnością i zwrotami akcji. Ale czy w końcu nie jest czymś nieoczekiwanym, że najpiękniejsze historie z podróży są ukryte?
Poza tym małże curry i naleśniki po bretońsku umiliły mi pobyt.
Ale nie żałuję tego doświadczenia, bo dziś mogę powiedzieć: „Udało się!”
Wracam do prawdziwego życia, wracam do termoaktywnej odzieży, którą kocham jeszcze bardziej niż wcześniej.
Ale
Wyobraź sobie siebie, dumnego właściciela domu w dziurze jak #Jurabernois z samochodem elektrycznym w tym regionie, gdzie burżuazja właśnie odkryła benzynę bezołowiową i gdzie prąd kosztuje nie więcej niż kawa w lokalnym bistro.
Dzięki kosztowi zaledwie 2.50 CHF za każde sto kilometrów z prywatnym terminalem możesz poczuć się jak na magicznym latającym dywanie.
Radość jest jednak krótkotrwała, bo gdy tylko pomyślisz o szybkim wyjeździe do ciotki w Wallis, kłopoty zaczynają się od nowa, jak w kiepskiej telenoweli, w której to ty jesteś nieszczęsnym aktorem. Możesz zarezerwować dodatkową godzinę na podróż zewnętrzną, tylko po to, aby zrobić sobie przerwę na kawę i posłuchać kilku wokali, aby zagłuszyć nudę, ponieważ na autostradzie znowu jest ta sama historia.
A potem nie zapominajmy o chwili, w której będziesz musiał się zatrzymać aby naładować się w podróży. Lepiej zaplanuj budżet na tę małą sesję „fistingu”, którą wyrządzą Ci publiczne stacje ładowania. Bo bądźmy szczerzy, nie są znani z bycia delikatnymi i troskliwymi partnerami.
Jeśli więc jesteś gotowy stawić czoła tym drobnym niedogodnościom i cieszyć się radością z jazdy na napędzie elektrycznym, robisz to na własne ryzyko. Ale nie zapomnij zabrać ze sobą porządnej dawki drugiego stopnia, bo to często najlepszy sposób na pokonanie przeszkód drogowych lub życiowych!
Mój wniosek? Jeśli dojeżdżasz samochodem elektrycznym tylko do pracy i na zakupy, paląc po drodze większość sportowych samochodów, to myślę, że to słuszny plan. Jeśli lubisz jeździć w weekendy, być może będziesz musiał pomyśleć o jeździe termicznej drugim samochodem. które będziesz udawał, że kupiłeś, żeby zdobyć prawo jazdy dla syna.
Jeśli chodzi o aspekt ekologiczny to nie mogę się wypowiedzieć, bo tam nie byłam i już dawno przestałam wierzyć w cuda.
http://www.contresens.ch/
Bezpośredni link do Facebooka
