Są to 2 główne plany (bardzo, bardzo ambitne) rozwoju biopaliw zapoczątkowane przez rząd francuski na początku lat 80-tych po dwóch kryzysach naftowych.
Oto fragment tej książki, którą czytam.
Niestety, wspomina on jedynie o „politycznych” (powiedzmy: petrolitycznych? Oto nowy neologizm) prawidłowych biopaliwach, czyli: etanolu, ETBE i EMVH (diestrze). Będziemy jednak wdzięczni za liczne wzmianki, w których autorzy (4 kobiety z uniwersytetu) wspominają o dywersyfikacja dostaw energii, a zwłaszcza oszczędność energii.
Jeśli interesuje Cię temat oficjalnych biopaliw, to jest to biblia: http://www.eyrolles.com/Sciences/Livre/ ... angent.php
Dowiedziałem się na przykład, że w roku 1913 wyprodukowano więcej bioetanolu niż w latach pięćdziesiątych XX wieku oraz że jego produkcja na cele lub procesy energetyczne (produkcja materiałów wybuchowych) nigdy nie ustała pomiędzy rokiem 1950 a rokiem 1910, kiedy ropa zalała rynek obficie i niedrogo.
Na przykład w latach pięćdziesiątych Antar opracował TRI SUPER AZUR składający się z 50% benzyny, 75% etanolu i 15% benzolu, porzucony ze względów ekonomicznych w latach sześćdziesiątych.
Ale wracając do CARBUROL, oto wyciąg z książki:
Ogłoszony 14 stycznia 1981 roku przez rząd projekt ma na celu poszukiwanie produktów pochodzenia krajowego, które będą mogły zastąpić węglowodory. Program ten ma charakter ambitny i nie ma związku z deklaracjami, które francuskie władze polityczno-administracyjne przygotowywały od wielu miesięcy. Oznacza to wyprodukowanie na terenie kraju 50% paliw zużywanych w transporcie w 1990 roku. (!!!) Ówczesny Minister Przemysłu nie wahał się mówić o 2 mln ha przeznaczonych na produkcję energii z 32 mln ha, które można było uprawiać.