* Jean-Luc Nancy i Myriam Revault d'Allonnes
Jak rozumuje Emmanuel Macron? Jakie są filozoficzne podstawy jego myśli? Co uosabia w zakresie ideologii? Filozofowie Myriam Revault d'Allonnes w „Duchu makronizmu” (Seuil) i Jean-Luc Nancy z „Mascarons de Macron” (Galileo) dokonują analizy umysłu i ciała obecnego prezydenta.
Filozof i polityk zawsze utrzymywali ambiwalentne relacje. Od Platona do Machiavellego, od Hobbesa do Michela Foucaulta, filozofowi udało się zasięgnąć rady księcia jako krytycznego analityka podstaw suwerenności politycznej i symboliki władzy. W swoich pracach Jean-Luc Nancy i Myriam Revault d'Allonnes przyjmują to drugie podejście, starając się zrozumieć, czego wcieleniem jest obecny prezydent Republiki, Emmanuel Macron, i jakie zmiany paradygmatyczne reprezentował.
W „Maszkaronach Macrona” Jean-Luc Nancy analizuje w ten sposób twarze Emmanuela Macrona, nie tyle po to, by pokazać jego maski, ponieważ według niego obecny prezydent jest zdemaskowany, ale poprzez identyfikację jego maszkaronów, motywów ozdobnych, rzeźbionych postaci na budynkach architektonicznych, wypełnionych natychmiast rozpoznawalną symboliką.
Ustanawia w ten sposób 22 cechy charakterystyczne, od ukazującej młodość postaci Młodzieńca, poprzez wykorzystanie przyszłości, wcielenie spisku neoliberalizmu, aż po asymilację z Ludwikiem XVI. Książka miała ukazać się w marcu 2020 r., Zanim zostanie zwiększona, aby uwzględnić to, co kryzys koronawirusa ujawnił o politycznej wizji Emmanuela Macrona.
To, co Jean-Luc Nancy pokazuje w tej książce, to przede wszystkim sposób, w jaki prezydent ustanawia nową polityczną antropologię, skupioną na rozsądku, wiedzy i samokontroli.
To też stara się podkreślić Myriam Revault d'Allonnes w artykule „Duch makronizmu lub sztuka wypaczania koncepcji”. Przyjmując podejście, które zastosowała już w poprzedniej pracy nad Nicolasem Sarkozy'm („The Compassionate Man”, 2008), analizuje przemówienia i czyny Emmanuela Macrona, aby zrozumieć filozofię więzi społecznej, która się za nimi kryje, oraz mentalnego wszechświata w którego częścią jest prezydent. W ten sposób czyni z Emmanuela Macrona ucieleśnienie neoliberalnej racjonalności, opartej na idei indywidualnej autonomii i odpowiedzialności oraz zdolności do ciągłego działania na rzeczywistość. Filozof analizuje różnice w wystąpieniach prezydenckich w związku z kryzysem koronawirusa, zwracając jednocześnie uwagę, że zmiany w doktrynie, które można tam zaobserwować, ostatecznie do niczego nie doprowadziły.
Tego wieczoru obaj filozofowie kwestionują prezydenta, abyśmy mogli cofnąć się do wiadomości i uświadomić nam, że wpisał się on w określoną historię filozoficzną.
Posłuchaj lub posłuchaj ponownie, masz prawo do inteligencji:
https://www.franceinter.fr/emissions/l- ... vrier-2021