dygresje latem na dług publiczny

[Obamot]

[…] W zamian za swoją pracę (towary i usługi) otrzymujesz pieniądze.
Z jakich pieniędzy kupujesz? Towary i usługi. Pieniądze są również dobrem i usługą.
To, czego nie wymienimy między sobą, w społeczeństwie, to dobra i usługi wykorzystywanie pieniędzy jako pośrednika [...]

Oto powód, który skłonił mnie do zadawania pytań, sprawiając jednocześnie wrażenie owijania w bawełnę, oto jest pytanie pieniądz jako „środek wymiany” VS pieniądz jako „towar”

To utowarowienie środków pozwala nam zrozumieć moment, w którym przechodzimy od środka do celu*
— kupujesz zapas 10 ton soli (średnio)
— odsprzedajesz go z wartością dodaną (cel = zysk, a nie wyłącznie środek wymiany: pieniądz stał się jak „towar„kiedy powinien był zachować swoją wyłączną rolę/status medium/media.)

To samo dotyczy np. transakcji walutowych, zakupu surowców (węgla, ropy, uranu), odsetek od zadłużenia itp.

Wprowadza to „nową” złożoność do równania i pomaga w zrozumieniu mechanizmu długu pieniężnego. Zatem na poziomie czysto mechanicznym nie byłoby możliwe umorzenie długu, bo gdybyśmy to zrobili w tak uproszczony sposób, musielibyśmy wrócić do źródeł problemu (pieniądze = towar) i wtedy mielibyśmy zakazać jakiejkolwiek wartości dodanej, a nawet spłacić poprzednie zyski kapitałowe (aby przywrócić pewną równość między wszystkimi), dokonać przeglądu i anulować kredyty hipoteczne i oprocentowanie kredytów hipotecznych, a tym samym zatrzymać czas (i zamrozić go w więzieniu(?) lub nawet koniecznie zakazać jakiegokolwiek nowego długu, ponieważ istniałby on w postaci udziału ”pieniądz towarowy„podobnie jak wszystkie, które by to poprzedziły, umorzenie długu będącego długiem samym w sobie (lol) dowodzi, że jest on nierozwiązalny

Możemy naśmiewać się z chęci zmiany systemu, mówiąc, że byłoby to „takie proste do zrobienia„. Ale im więcej o tym myślimy, tym częściej zauważamy nowe nakładanie się i teleskopowanie, a ostatecznie, gdy staramy się wynaleźć koło na nowo, (w zasadzie) najpierw natrafiamy na te same wnioski, które doprowadziły do ​​​​istniejącego systemu (to byłoby lepiej, gdyby było okrągłe… w końcu), inni, którzy byli wcześniej (zgadzam się, znacznie mniej inteligentni niż ty i ja ) ponieważ pracowałem już nad różnymi opcjami systemu na długo przed nami...

Anulowanie to zły pomysł!


*(w tym przypadku należy uważać pieniądze za „towar”)

[Ahmed]

Przesadą jest uważać, że umorzenie długu stanowiłoby kolejny dług, a wiele długów zostało w ten sposób umorzonych; jest to również część normalnego procesu działania systemu: kiedy przedsiębiorca inwestuje swój kapitał (lub kapitał innych osób) w produkcję towaru w celu przekształcenia go w większą sumę, zdarza się, że towar nie znajduje kupującego, lub na warunkach znacznie niższych od oczekiwanych, dlatego inwestor nigdy nie zwraca zainwestowanych środków.

Przypominam sobie, że chodzi o pieniądz towarowy Marks mówił o nim jako o „ogólnym odpowiedniku wszystkich towarów”; pieniądz stanowi zatem kwintesencję towaru, jego prawdziwą naturę, pozbawiony wszelkich oznak użyteczności i starożytnych form istnienia. To także wyraźnie ujawnia cel systemu akumulacji abstrakcyjnej wartości, który jest także coraz bardziej widoczny w obecnej fazie, podczas której produkcja przemysłu finansowego w coraz większym stopniu zastępuje produkcję realnych dóbr, aby spróbować rekompensują rosnącą niemożność dotrzymania dotychczasowych warunków eksploatacyjnych.

[eclectron]

Jeśli chcemy, żeby było skomplikowane, to tak, jeśli chcemy, żeby było proste, to jest, Nie martwię się długiem:

... Kilka dni wcześniej w felietonie dziennika Libération Thomas Piketty ostro skrytykował rządy Francji i Niemiec, które prowadzą politykę neoliberalną i przyczyniają się do narzucania antyspołecznych posunięć takim krajom jak Grecja czy Hiszpania.nazwa spłaty zadłużenia. Thomas Piketty pisze: „Nagroda za amnezję trafia do Niemiec, a Francja jest na drugim miejscu. W 1945 roku oba te kraje miały dług publiczny przekraczający 200% PKB. Do 1950 roku spadł do mniej niż 30%. Co się stało Czy nagle uwolniliśmy nadwyżki budżetowe na spłatę takiego długu? Oczywiście, że nie: to dzięki inflacji i zwykłemu odrzuceniu Niemiec i Francji w ubiegłym stuleciu pozbyły się swoich długów. Gdyby próbowali cierpliwie generować nadwyżki w wysokości 1% lub 2% PKB rocznie, nadal bylibyśmy na tym etapie, a powojennym rządom byłoby znacznie trudniej inwestować we wzrost. Jednak to właśnie te dwa kraje od lat 2010-2011 tłumaczą krajom Europy Południowej, że ich dług publiczny trzeba będzie spłacić do ostatniego euro. To krótkowzroczny egoizm, bo nowy traktat budżetowy przyjęty w 2012 roku pod naciskiem Niemiec i Francji, organizujący w Europie politykę oszczędnościową (ze zbyt szybką redukcją deficytów i systemem automatycznych sankcji całkowicie nieskuteczny), doprowadził do powszechnej recesji w strefie euro » |2|.

Źródło: http://www.cadtm.org/Thomas-Piketty-et-la-dette

Tylko rzeczywistość fizyczna może być niepokojąca: niedostatek zasobów, zwłaszcza olej, który jest niezastąpiony do tej pory, gdy potrzebna jest mobilność bezprzewodowa!

[Obamot]

Przepraszam, ale nie bardzo rozumiem twoją kreskówkę Eclectron

Nie ma sensu robić dalszych dygresji udając, że jest prosto...!

Najczystsze przedstawienie tematu znajduje się poniżej, nic prostszego:

Debet Credit.jpeg (15.82 KiB) Przeglądano 3339 razy

Gdy tylko z tego wyjdziemy... i nawet jeśli tam pozostaniemy: jest tak samo. Czy nam się to podoba, czy nie, kwota wychodząca z jednej kolumny przejdzie do drugiej i odwrotnie (mam na myśli zmianę miejsca razem). Ale jeśli chcemy się z tego wydostać, z pewnością będzie coś w rodzaju tego, co opisałem powyżej. Nawet jeśli wezwiesz Gastona, Nickel Feeta, EBC, FED czy Mickeya: będzie tak samo.

Inny przykład dotyczy rolnictwa, dotyczy to produktu „1”, który trafia do produkcji, a reszta trafia do „pasożyta”:

(a nawet sektor pierwotny nie wynosi u nas 11,6%, ale od 3% do 5%...)

Zatem od chwili, gdy nastąpi najmniejsze „teleskopowanie czasowe”, w naszych czasach nie możemy już dalej upraszczać, a jednak…

W przeciwnym razie dobra wojna! ? I znowu jest tak jak było wcześniej...

Cóż, cóż.... Również przepraszam, Ahmed, jeśli masz dług, nie możesz go tak łatwo spłacić bez straty.
Paradoks umorzonego długu polega na tym, że to ci, którzy mają najmniej cnót, są „ulgę": w ten sposób wymazanie długu oznaczałoby zachęcanie tych, którzy zachowali się najgorzej w systemie: QED. To niesprawiedliwe (nie mówię oczywiście o uogólnionych grabieżach ani o krajach wschodzących, które wyzyskiwaliśmy...) i jedno więcej nierówności, wymazanie długu nie będzie miało takich samych konsekwencji dla wszystkich.Wymazanie długu spowodowałoby duży bałagan, a zwłaszcza nie będzie miało roli edukacyjnej, wręcz przeciwnie.

Główną zaletą wyeliminowania długu byłoby dokładne zapoznanie się z zasadą pieniądza dłużnego i wyjście z niego. Ale pierwsi na tym skorzystają i nie będą chcieli lepszego, będą ci, którzy obecnie mają „klucze do domu” (świat finansów). Czy chcesz, aby banknoty i monety zostały zniesione wszędzie i na całym świecie? Witaj w piekle.

[Ahmed]

ObamotPiszesz:

Przepraszam też, Ahmed, jeśli masz dług, nie możesz go tak łatwo spłacić bez straty.

Nigdy nie twierdziłem, że nigdy nie jest przegrany, w moim ostatnim przesłaniu jest nawet coś przeciwnego... Kiedy jednak długi są nadal honorowane, rzadko kiedy spłacają je kontrahenci (na poziomie państwa).

EclectronPiszesz:

Niepokojąca może być tylko rzeczywistość fizyczna...

W tym miejscu odsyłam do mojego artykuł. System, jak wspomniano, napotyka dwa znacznie poważniejsze ograniczenia niż limit fizyczny i nie mogę zrobić nic lepszego, jak tylko zacytować siebie:

Przypominam, że granica wewnętrzna wynika z połączenia spadku cen jednostkowych towarów i coraz mniejszego udziału pracy ludzkiej w ich produkcji => spadku stopy zysku. Granica logiczna pojawiła się niedawno, ze względu na niemożność utrzymania granicy wewnętrznej, co doprowadziło, wbrew zwykłemu funkcjonowaniu, do gromadzenia abstrakcyjnej wartości z domniemanego dzieła, które mogło zostać zrealizowane jedynie w przyszłości bardziej niż nieprawdopodobnej... Wspominam to ostatnie zjawisko ze względów metodologicznych, a także dlatego, że rzuca światło (jeśli spojrzymy na to poważnie) zwykły obszar wielkiego zamieszania co do roli długu i branży finansowej.

Logiczne ograniczenie doprowadziło do mówienia o „odwróconym kapitalizmie”*, ponieważ zamiast inwestować kapitał w proces przemysłowy w celu wytworzenia zwiększonej fikcyjnej wartości, to fikcyjna wartość przychodzi z pomocą kapitałowi w funkcjonowaniu, gdyż ten stał się niezdolny do reprodukcji...

*Lohoffa et Trenkle, w "Wielka Dewaluacja".

[Obamot]

...tak, ale z księgowego punktu widzenia, jeżeli dług zostanie usunięty, to nie zostanie on wymazany (w księgowości byłaby to operacja niemożliwa), zostanie przeniesiony na konto ad hoc: np. pozostanie na rachunku na zawsze "straty i zyski" (i odwrotna liczba dla/s "beneficjent/beneficjenci"). Jest tylko jeden organ, który może wyzerować liczniki (chyba, że ​​wierzyciel nie wszczyna postępowania), a jest nim Urząd Windykacji/Upadłości. Sprzeda to, co pozostanie na aukcji, a szkoda dla wymienionych wierzycieli. Nie trzeba dodawać, że w nieruchomościach czekają na ciebie sępi bankierzy... Nierzadko zdarzają się przypadki, gdy odbywa się aukcja, a agent banku kupuje nieruchomość za grosze.

A poza tym trzeba mieć nadzieję, że tak się nie stanie, bo oszukańcze inscenizacje mogłyby się mnożyć…

[Ahmed]

Jest to dość formalny szczegół administracyjny. Kiedy firma bankrutuje, pozostały majątek zostaje sprzedany, a wierzyciele uprzywilejowani pomagają sobie, a oszukane firmy zostają pozbawione zysku, a kapitał...

[chatelot16]

pieniądze są niezbędne do ułatwienia wymiany... bez pieniędzy byłby tylko barter... ktoś, kto wie, jak coś zrobić, mógłby to wymienić tylko z kimś, kto ma coś przydatnego w zamian... każdy utknąłby w swoim kącie. .. tak też się dzieje, gdy w danym kraju nie ma wystarczającej ilości pieniędzy w obiegu

Są bogaci ludzie, którzy gromadzą pieniądze w sterylny sposób i nie zostawiają ich wystarczająco dużo dla potrzebujących: skuteczny rząd wie, jak to zrobić: drukowanie większej ilości pieniędzy to najlepszy podatek od bogactwa! dewaluuje pieniądze, które niektórzy gromadzą, i sprawiają, że krążą one wśród tych, którzy pracują

kiedy suwerenny kraj tworzy wystarczającą ilość pieniędzy, nie ma długu

kiedy istnieje wspólna waluta dla kilku krajów, pozbawia to te kraje możliwości drukowania banknotów, widziałem to w Afryce z frankiem CFA w czasie, gdy zaczynaliśmy rozmawiać o euro, i powiedziałem mi, że euro będzie jak frank CFA! coś nie do opanowania, co pozbawi kraje środków! i niestety przyszłość pokazała, że ​​miałem rację! euro przywraca dużym krajom status krajów słabo rozwiniętych: duży kraj drukuje banknoty... kraj słabo rozwinięty popada w długi!

[Obamot]

Podoba mi się to, co napisałeś Chatelot, ale utwierdza to tylko w przekonaniu, że nie powinniśmy anulować długu, jeśli dążymy do kapitału własnego. W przeciwnym razie ten wątek mógłby stać się ćwiczeniem stylistycznym dla ekonomistów-amatorów?

Na moim skromnym poziomie widzę trzy punkty, które warto wziąć pod uwagę, jeśli chodzi o „wartości abstrakcyjne”:
— jest to prawidłowa i realna ocena długu publicznego, z wyłączeniem dryfu inflacyjnego, gdyż maskuje to jego rzeczywistą wielkość, która nie pojawia się w uzyskanej abstrakcji (myślę głównie o dolarach, ale innych walut nie można pominąć ), a więc jako % PKB, jaki jest realny dług po wyłączeniu inflacji? (Włącznie skumulowane odsetki od zadłużenia dodane do odsetek i za cały okres ich obowiązywania.)
— a jeśli mówimy o „wartościach abstrakcyjnych”, część tej abstrakcji tkwi zarówno w grze na płaszczyźnie finansów spekulacyjnych, jak i w „prawdziwym koszcie towarów”, którego część zależy od karuzeli. Na przykład towary wyceniane w odniesieniu do surowców, za rzeczywisty koszt czasu geologicznego potrzebnego do utworzenia tych „materiałów” (czy to energia, czy inna ruda gdzie indziej, ponieważ i nie, to nie jest „gratos”, bez obrazy Jancovici, to on uważa to ex nihilo, to nie to samo.)
— w końcu, żeby było jeszcze gorzej, do rejestru tej dobrze przyjętej koncepcji „wartości abstrakcyjnych” musielibyśmy doliczyć udział planowanego starzenia się przedmiotów, gdyż jest to część „abstrakcyjnego” wymiaru zaprzeczenia, i całkowicie przyłącza się do idei abstrakcji (jeśli nie wartości, a w tym przypadku jej konfiskaty).

Rzeczywiście wydaje mi się, że skoro „wartość” przedmiotów zostaje skonfiskowana w wyniku „starzenia się statku powietrznego”, jest to forma długu. A ponieważ wymazanie tego, co zostało już skonfiskowane, wydaje się trudne, [...] dobrze byłoby móc określić ilościowo to, co zostało wycofane, co stanowi deprecjację siły nabywczej (jeśli nie jest to zarodek kryzysu gospodarczego czy coś w tym rodzaju. .).

Przychodzą mi na myśl słowa z „Tonton”:

[…] Mówię to do krajów Północy, do tych, które są uprzemysłowione na Północy i które mogą wpływać na rozwój gospodarczy świata, to także – a one nie wiedzą wystarczająco dużo – to także ich stawką w obliczu własnej przyszłości, własnego losu, zaryzykowaliby wyczerpanie własnych źródeł bogactwa, gdyby nie zrozumieli, że świat stał się skurczoną planetą i że warunki wymiany dotyczą każdego mężczyzny, każdej kobiety, każdego producenta, każdego konsument na ziemi. Jeśli nie byliśmy ostrożni, wybaczcie, że przytoczę tak oczywiste fakty, ale kiedy wydaje się, że te oczywiste fakty nie są zrozumiane, trzeba je powtórzyć, to cały świat pogrąża się w kryzysie:
Wszystko, co się zmienia, wszystko, co zmienia się gdzieś na świecie, odbija się echem w innym miejscu szlaku, w łańcuchu reakcji i kolejnych adaptacji. I nikt nie jest bezpieczny [...]

Aby kraje uprzemysłowione umorzyły dług? Co za zaprzeczenie.
Powinniśmy już obliczyć zakres odmowy.

[moinsdewatt]

S ......

Tylko rzeczywistość fizyczna może być niepokojąca: niedostatek zasobów, zwłaszcza olej, który jest niezastąpiony do tej pory, gdy potrzebna jest mobilność bezprzewodowa!

Od tamtego czasu znaleźliśmy odpowiedź.