Szczęście globalnego ocieplenia (autor: H. Kempf)

[Christophe]

Świetny przykład zmowy i lobbingu „naukowców” autorstwa Hervé Kempfa, „Le Monde”.

Szkoda, że ​​nie ma już pb2488, który broniłby tego typu praktyk… dodałoby to pikanterii (trucizny?) debacie, która nastąpi…

Nauka się wstydzi

Analitycy obserwujący oligarchiczny dryf demokracji z łatwością wykazują hybrydyzację pomiędzy przywódcami politycznymi, gospodarczymi i operatorami medialnymi. Zjawisko to prowadzi do tego, co w konwencjonalnym języku nazywa się „niezadowoleniem z elit”. Ale ich wizja jest zbyt krótkowzroczna: zapominają, że naukę – surowe narzędzie wiedzy, nieustraszony poszukiwacz tajemnic kosmosu, świętą świątynię prawdy – mogą także mobilizować kręgi władzy.

Teraz dowiadujemy się niepokojącej wiadomości: szanowny Institut de France, założony w 1795 roku, zrzeszający Akademię Nauk i Akademię Francuską, zgodził się gościć fundację utworzoną przez emerytowanego naukowca, który powiela kłamstwa, manipuluje wykresami oraz fałszywe cytaty - dalsze obrażanie jego kolegów klimatologów, wcześniej określonych jako tworzących "mafię". Wspomniane kłamstwa, manipulacje i błędy są doskonale udokumentowane i wywołały kilka oburzonych zaprzeczeń ze strony błędnie cytowanych naukowców. Nic się nie stało.

Claude Allègre dba o otwartość platformy w mediach i niezmienione zaufanie swoich przyjaciół. A teraz uruchamia pod prestiżową marką Institut de France Fundację Ekologia Przyszłości. Chodzi o „rozwój pozytywnej ekologii”, „ekologii, która może być motorem nowego wzrostu”, poprzez zrzeszanie „mężczyzn i kobiet należących zarówno do świata akademickiego, jak i biznesowego”. Aby było jasne, Claude Allègre stwierdza na stronie internetowej nowej organizacji, że „ta symbioza ze światem akademickim leży u podstaw”.

Tym samym w Radzie Orientacyjnej nowej Fundacji znajdziemy przedstawicieli firm Limagrain, PSA Peugeot i Schlumberger. Spotykamy także osobistości o tendencjach konserwatywnych, takie jak Jean-Claude Casanova, dyrektor magazynu Commentaire, Jean-Marie Colombani, były dyrektor Le Monde czy Luc Ferry, były profesor nieobecny. Powiedzmy sobie jasno: dla intelektualistów łączenie sił z firmami w celu promowania ich ideologii pod przykrywką nauki to nic innego jak klasyczna gra lobbystyczna.

Z drugiej strony jednak dla bardzo szanowanego Institut de France, który powinien pragnąć bronić uczciwości naukowej, sponsorowanie takiego podejścia jest naprawdę skandaliczne.

Inne dobre analizy Kempfa:

https://www.econologie.com/forums/herve-kemp ... t7016.html

https://www.econologie.com/forums/american-w ... t3468.html

https://www.econologie.com/forums/cce-vive-l ... t8336.html

[dedeleco]

Claude Allégre jest szkodliwy, a nawet toksyczny i sprawi, że jeszcze bardziej pozostaniemy w tyle za Niemcami, którzy bez energii jądrowej obrali właściwy kierunek, stając się specjalistami w dziedzinie odnawialnych źródeł energii, co jest jedynym realnym rozwiązaniem na przyszłość.

Będzie promował energię jądrową (redukcja CO2, z kryminalnym kłamstwem o nieudokumentowanych 200 miliSiewertach/rok!!), aż do Fukushima-Czarnobyl we Francji,ewakuacja całego regionu, na przykład doliny Rodanu, Renu lub gdzie indziej, prędzej czy później nieuniknione we Francji, biorąc pod uwagę, że ludzie i nasi supermani nie mogą być nieomylni na zawsze!!!

[Christophe]

Ciąg dalszy, a raczej początek: http://www.terraeco.net/L-Institut-de-F ... e-la,19440

Institut de France potajemnie nazywa fundację Allègre

Dochodzenie - Stało się to o świcie lata. Prawie nikt tego nie zauważył. 17 czerwca Institut de France zatwierdził fundację Claude'a Allègre'a Ecologie d'avenir. Skandaliczne dla wielu naukowców.

Wielu naukowców obawiało się takiego sponsoringu. Nie mieli nic do powiedzenia. Zgodnie z przepisami orzekała centralna komisja administracyjna, w której zasiadają przedstawiciele 5 akademii. 17 czerwca fundacja Claude'a Allègre'a Ecologie d'avenir otrzymała tytuł szlachecki Institut de France. Hervé Le Treut, Edouard Brézin, Ghislain de Marsilly i żaden z naukowców, z którymi się skontaktowano, nie był tego świadomy przed końcem września. Wiele osób dowiedziało się o tym 27 września wraz z publikacją wpisu Hervé Kempfa w „Le Monde”.

„Nie poinformowano mnie ani nieoficjalnie, ani oficjalnie” – potwierdza Ghislain de Marsilly, hydrolog. O ile mi wiadomo, nie przeprowadzono konsultacji z Akademią Nauk, jest to czysta decyzja Instytutu. » Ale to milczenie nie tyle obraża akademika. „Zasadniczo uważam to za skandaliczne. Że Instytut wspiera tworzenie fundacji na rzecz środowiska pod egidą Claude'a Allègre'a, człowieka, który bezwstydnie oczerniał i wciągał w błoto naukowców... Wizerunek Instytutu zostaje w ten sposób zszargany. » Oburzenie podzielane przez m.in. klimatolog: „Ręce opadają. To, że w XXI wieku z pewnością wielki naukowiec, ale przede wszystkim wykwalifikowany człowiek, gotowy na wszystko i powiedzieć wszystko, cieszy się poparciem Institut de France, może jedynie przyczynić się do podważenia zaufania pokładanego w naszych instytucjach. Jestem naprawdę sfrustrowany zdolnością tego patologicznego kłamcy do przekonywania…”
Uzasadnione odrzucenie czy ekskomunika?

Ich zdaniem nie ma wątpliwości, że Instytut powinien był brutalnie zamknąć drzwi przed panem Allègre. Natomiast dla Alberta Fehra, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki i członka komitetu sterującego Ekologii Przyszłości, wygnanie byłoby błędem: „Nie wolno nam ekskomunikować ludzi za to, że powiedzieli to czy tamto. Nie żyjemy w okresie inkwizycji ani pod rządami sowieckimi… Jeśli nie zgadzamy się z Allègre, musimy przedyskutować. » „To prawda, że ​​najgorsze dla naszej społeczności jest sprawianie wrażenia, że ​​jesteśmy cenzorzy, że odrzucamy stanowisko wszystkich. Możemy mieć wątpliwości co do tego, co fundacja zrobi, możemy być zaskoczeni, gdy Instytut ją przyzna, ale jeśli chodzi o wykraczanie poza to… musimy zachować ostrożność” – przyznaje Hervé Le Treut, klimatolog.

Claude Allègre ze swojej strony może być usatysfakcjonowany tym prestiżowym wsparciem, co jest również szeroko podkreślane na stronie internetowej jego fundacji. „Institut de France to nie byle jaki dom. Gdyby Allègre założył stowarzyszenie w 1901 r., byłoby mniej wiarygodne” – precyzuje Ghislain de Marsily. Niezły depozyt, niezła gwarancja zasobów. Bo fundacje przyjęte do Instytutu mogą obiecać hojnym osobom ulgę podatkową w wysokości 66% kwoty przekazanej darowizny lub 60% dla sponsorów korporacyjnych.
Klimat bezrusztowy

Aby jednak uspokoić entuzjazm, Instytut postawił swojemu rycerstwu jeden warunek: milczenie w sprawie klimatu. „Jest to część umowy z Institut de France i ujęte w statucie” – potwierdza Laurent Chambenoît z Ecologie d’avenir. Mamy wiele innych tematów do omówienia. Klimat stał się kwestią zbyt polityczną. A gdybyśmy zaczęli o tym rozmawiać, część członków rady orientacyjnej podałaby się do dymisji. » Bez wątpienia tak byłoby w przypadku Alberta Fehra. „Bright, znam go od dawna i nie zgadzam się z nim w kwestiach klimatycznych. Ale popieram jego pomysł poszukiwania rozwiązań problemów planety poprzez naukę. »

Jak podaje jej strona internetowa, fundacja powinna być miejscem wymiany „naukowców, ekonomistów, humanistów ze światem biznesu i innowacji technologicznych”. » To wystarczy, obiecuje, aby położyć kres panikarskim stanowiskom i zaproponować konkretne rozwiązania technologiczne bieżących problemów środowiskowych. Czy zatem podkład jest przydatny? „Nie wiem, co powie, czego będzie chciała i będzie mogła zrobić, jak wtrąci się w debatę” – zwierza się ostrożnie Hervé Le Treut. „To zderzenie przemysłowców, mediów i naukowców nie ma na celu pokonania barier, będzie to przestrzeń lobbowania” – zapewnia rozmówca klimatolog.