O nie, przepraszam! Jest duża techniczna niemożliwość, aby stało się to w sposób opisany w Oficjalnym Raporcie! Według dokumentu z czasów urzędu inżynierii lądowej w Morges. Które znalazłem i z którymi przygotowywaliśmy się do naszej podróży, jest całkowicie niemożliwe, abyśmy mieli do czynienia z
„zjawisko przeciążenia” co doprowadziło do upadku typu „domek z kart”. Ponieważ prefabrykowane elementy elewacji ze stali nierdzewnej (zdjęcie po lewej) zostały ułożone w przestawnych rzędach (zdjęcie po prawej), a następnie zespawane! Dlatego jestem kategoryczny: niemożliwe!
Naprzemiennie tak, ale nie tylko na dwóch elementach elewacji, ale na trzech, co dodatkowo zwiększyło siłę rozkładu obciążeń na konstrukcję w przypadku uszkodzenia:
W żadnym momencie oficjalnego raportu nie widziałem, że nalegali na to, aby prefabrykowane elementy fasady były ze sobą powiązane! Nigdzie też nie przeczytałem, że brano pod uwagę gigantyczną wytrzymałość tych elementów, które na tych podłogach zostały wykorzystane jedynie w kilku procentach ich potencjału...
Kiedy widzisz uszkodzenia fasady spowodowane uderzeniem (a następnie musisz wziąć pod uwagę masę budynku), stanowi to jedynie małe „bobo” w porównaniu z tym, co mogą wytrzymać (utrzymuję):
A potem strażacy wyraźnie usłyszeli eksplozje, gdy nadal byli W wieżach. Nigdy nie zdążyliby uciec bez szwanku przy prędkości, z jaką spadały wieże, gdyby byli obecni podczas ich zawalenia się, a w każdym razie nie mogliby tam być i być tego świadkami...
Ci, którzy twierdzą, że te eksplozje nie były eksplozjami, ale hałasem wynikającym z faktu, że stopnie „sami opadały jedna po drugiej”, jak ostatecznie podano, są całkowicie w błędzie. Sama konstrukcja budynku uniemożliwiałaby to całkowicie!
Świadczą o tym dokumenty, które posiadam.
1) Nie zastosowano „konwencjonalnych” metod montażu ani metody „skrzynki pneumatycznej” (zbyt powolna i zbyt kosztowna), nawet jeśli mogłoby to pozwolić na oszczędności na konstrukcji, tak się nie stało. (W sumie wzięto pod uwagę dziesięć różnych metod). Jedyną metodą, jaka została zachowana, była „prefabrykacja elementów”. Nawet fundamenty zostały "uformowane"!!!
2) W przypadku ścian szczytowych pomysł był taki, aby wykorzystać fasadę trochę na wzór „muru berlińskiego”, wykorzystując własną konstrukcję i masę wieży jako kotwy! Genialny pomysł!
3) Każdy element elewacji był zatem prefabrykowanym blokiem w jednym kawałku na trzech piętrach z elementami ze stali nierdzewnej ważącymi 20 ton każdy!
(Prefabrykowana krata stalowa) Możliwe strefy pęknięcia NIE ZNAJDUŁY SIĘ W STREFIE KRYTYCZNEJ POŁĄCZEŃ PŁYT, ale zostały tam zakotwiczone w niemal nieruchomy sposób (zobacz dlaczego poniżej).
4) Elementy elewacji montowane jeden na drugim,
pasują do siebie i zostały przyspawane do belek podtrzymujących stropy (widok 1) Temperatura wykonania spoiny była znacznie wyższa niż temperatura samego pożaru... Ponieważ uważamy, że „punkt” pobrany ze strefy połączenia osiągnął temperaturę topnienia metalu, podczas gdy taki ogień nie może osiągnąć tych temperatur.
Legenda: Różnica temperatur w przypadku pożaru na powierzchni stali: pomiędzy przypadkiem, w którym stal jest goła (lub „goła”) VS izolowana farbą ognioodporną.
W przypadku WTC: przy 2cm warstwie wermikulitu na elementach metalowych temperatura ~konstrukcji ~ średnio~ nie przekraczałaby 200° do 300°C (niebieska krzywa)
na powierzchni aż do momentu upadku. Choć temperatura samego ogniska była oczywiście znacznie wyższa.
5) W ten sposób fasady podeprzeły i rozłożyły się w konstrukcji, duża część obciążeń pionowych dzięki usztywnieniom przedstawionym na powyższym szkicu kolorystycznym. Fakt spawania elementów powodował, że w przypadku pożaru doszłoby do rozszerzenia/odkształcenia metalu, ale nie byłoby możliwe jego pęknięcie.
6) Dodatkowo belki przyspawane do prefabrykowanych elementów elewacji spoczywały na wspornikach wtopionych w masę
(stal kratownicowa) i „połączenia przepustnic”
(podłączenie przepustnicy). To samo dotyczy końcówek belek z amortyzatorami „lepkosprężystymi”. Obydwa badania (3M i MIT => Massachusetts Institute of Technology) wykazały, że amortyzatory zapewniają „znacznie dodatkowe tłumienie”.
Z drugiej strony, oficjalny raport, zamiast mierzyć poziome przemieszczenie stropów (co byłoby elementem pierwotnym, gdyby rzeczywiście belki wydłużyły się – co wykluczają 3M i MIT) nalegał na odkształcenie pionowe! Który służy i demonstruje...nic! Jest zatem oczywiste, że w przypadku pożaru możliwe jest odkształcenie pionowe. To o niczym nie świadczy, bo rozbudowa nie jest pęknięciem, zwłaszcza pionowym, gdyż nie zagraża spójności konstrukcji z elewacją.
W 1999 roku w wieży WTC-1 przeprowadzono renowację niepalnych materiałów podłóg dokładnie w których spłonął samolot, co zwiększyło odporność ogniową do 2:00 w nocy!
Po tych pracach inżynier-konsultant upoważniony przez Zarząd Portu zatwierdził konstrukcję faktem, że
„Projekt konstrukcyjny miał wystarczającą wydajność wewnętrzną, aby poradzić sobie z pożarami, nie osiągając w żadnym wypadku etapu krytycznego powodującego pęknięcie”
Zatem to nie niewielkie dylatacje spowodowane pożarem spowodowały upadek wież, ani zawalenie się elementów fasady, ponieważ zostały one ze sobą połączone/zespawane. CQFD
Rzeczywiście, obciążenia pionowe na zewnątrz źródła ognia zostały przejęte nie przez spoiny, ale mechanicznie, a nie przez zazębienie elementów. Zatem to nie ogień spowodował zawalenie się, ponieważ nie mógł de facto „odłączyć” tych elementów, którym „wspomaga” grawitacja ziemska!
Dzięki temu obciążenie wywołane lokalnym osiadaniem części konstrukcji nie mogło wywołać efektu domina. (W pewnym sensie siła grawitacji Ziemi niwelująca te spowodowane osłabieniem konstrukcji przez ogień, ponieważ były one de facto i zdecydowanie najsilniejsze na tych piętrach)...
Niższe piętra i tak zachowały całą swoją sztywność i zdolność do utrzymania tych obciążeń. Jak mogło dojść do uszkodzenia spawów, skoro górne piętra miały całkowicie dopuszczalne obciążenie?
Wniosek: nie ma rzeczy niemożliwych, ale jest tak mało prawdopodobne, że jedynie rekonstrukcja w naturalnej wielkości mogłaby potwierdzić oficjalny raport.
(Ale to tylko skromna opinia gościa, dla którego jest to część szkolenia zawodowego).
Źródło ilustracji: „Raport końcowy o zawaleniu się wież World Trade Center”, Rue89
), ale nic nie wskazuje na to, że nie zostały one następnie przycięte pod kątem 45° podczas czyszczenia rozbiórki (właśnie ze względu na kontrolę upadku)...
