Wszystkim, którzy doświadczyli dopingu wody

[sam17]

co sądzisz o niektórych definicjach?


parowanie
Według Wikipedii:

Parowanie to stopniowe przejście ze stanu ciekłego do stanu gazowego. Różni się od wrzenia, które jest szybkim przejściem. Jest to zmiana stanu zwana parowaniem.

Kiedy nad cieczą znajduje się wolna objętość, część cząsteczek tworzących ciecz ma postać gazową. W równowadze ilość materiału w postaci gazowej określa prężność pary nasyconej, która zależy od temperatury.

Kiedy ciśnienie cząstkowe pary jest niższe niż ciśnienie pary nasyconej, a ono samo jest niższe niż ciśnienie otoczenia, część cząsteczek przechodzi z fazy ciekłej do fazy gazowej: jest to parowanie.

Parowanie może nastąpić tylko wtedy, gdy występuje mieszanina gazów. Kiedy para cieczy jest jedynym gazem, nie mamy do czynienia z parowaniem, ale z wrzeniem (możemy też mieć wrzenie w obecności mieszaniny gazów).

Parowanie jest ważnym zjawiskiem niezbędnym w cyklu życia. Dobrze znany obieg wody (woda w stanie ciekłym zamienia się w chmurę, a następnie ponownie opada w postaci deszczu lub śniegu) wymaga tego etapu.

Parowanie wymaga ogólnie niemałej do pominięcia ilości energii (ciepła utajonego parowania), co pozwala na przykład regulować temperaturę w homeotermach poprzez transpirację i parowanie potu, a nawet schładzanie dzbana w ziemi lub powietrza poprzez nebulizację ( aerozol wodny).


WRZENIE
selon www.divirama.com

WRZĄCE przemiana cieczy w parę zachodzącą w ciekłej masie w postaci pęcherzyków, które powstają tu i ówdzie głównie na ściankach wazonu i które ze wzrostem wielkości wznoszą się do tamtejszego poziomu. Pęcherzyki te tworzą półkulisty film ciecz rozrywa go, a para ulatnia się do atmosfery. Zwykle wrzenie uzyskuje się poprzez umieszczenie naczynia zawierającego ciecz na źródle ciepła. Po pewnym czasie rozpuszczone powietrze unosi się w postaci małych gazowych pęcherzyków, po czym widzimy większe pęcherzyki powstające w punktach sąsiadujących z ogniskiem, które rosną, zmniejszają swoją objętość i znikają, nie osiągając poziomu, jednocześnie słyszymy szeleszczący dźwięk zwany płynną piosenką. Pęcherzyki te powstają pod wpływem pary, znikają, ponieważ ochładzają się w kontakcie z mniej gorącymi warstwami cieczy i ponownie przekształcają się w ciecz.W rezultacie powstaje próżnia, w którą z hałasem wpada otaczająca ciecz. Operacja ta stopniowo podgrzewa całą płynną masę i wtedy wrzenie przebiega pełną parą. Podczas wrzenia temperatura jest stała. Temperatura ta zależy od rodzaju cieczy, naczynia i ciśnienia, jakie wytrzymuje ciecz. Im niższe ciśnienie, tym niższa temperatura wrzenia.W ten sposób można zagotować wodę bez widocznego źródła ciepła, umieszczając ją pod zbiornikiem maszyny pneumatycznej i tworząc w tym przypadku próżnię.Ciepło pochodzi z otaczających ciał. Podczas gotowania zawsze występuje zużycie ciepła. Woda wrze w temperaturze 100 cali pod ciśnieniem jednej atmosfery. Kilogram wody wymaga wówczas 536 kalorii, aby zostać zredukowany do pary. Zasadniczym warunkiem wrzenia jest to, że w ciekłej masie lub na ściankach znajdują się małe pęcherzyki gazu, w których może wytworzyć się para, dlatego woda całkowicie oczyszczona z powietrza nie wrze.

odparowanie
według Wikipedii

Waporyzacja jest jedną z sześciu podstawowych przemian fizyki. Polega na przejściu ze stanu ciekłego do stanu gazowego; może przybrać formę odparowania lub wrzenia.

Waporyzacja z reguły wymaga znacznej ilości energii, co pozwala pełnić funkcję pośrednika pomiędzy urządzeniem wytwarzającym ciepło (kociołem) a urządzeniem je wykorzystującym.

Waporyzacja jest wykorzystywana w wielu mechanizmach konwersji energii, jako półprodukt do magazynowania energii. Na przykład w elektrowni cieplnej służącej do produkcji energii elektrycznej (elektrowni konwencjonalnej lub jądrowej) energia powstająca w wyniku spalania lub rozszczepienia jądrowego jest wykorzystywana do odparowywania wody, a para wodna napędza turbinę (w przypadku „elektrowni jądrowej są dwa obwody pośrednie wykorzystujące wodę lub ewentualnie sód). To samo zjawisko zachodzi w lokomotywie parowej, w której po odparowaniu wody wykorzystywana jest energia węgla, a uwolniona para służy do uruchamiania tłoków lokomotywy.






Uważam, że najważniejszym elementem, jaki wyłania się z tych definicji, jest różnica między parowaniem a wrzeniem, a mianowicie, że w przypadku parowania mamy do czynienia z gazem wodnym zmieszanym z powietrzem, które będzie musiało stracić dużo energii (a tym samym obniżenie temperatury), aby skondensować, natomiast w przypadku wrzenia będziemy mieli powietrze nasycone gazową wodą, która skondensuje się najszybciej jak to możliwe. Może to być jeden z powodów, dla których reaktor nie działa, gdy barbotaż zostanie zbyt mocno nagrzany do temperatury wrzenia.

W każdym razie, nie wiem jak Wy, ale ten rodzaj definicji pomaga mi widzieć rzeczy wyraźniej.

[śruba]

Parowanie może nastąpić tylko wtedy, gdy występuje mieszanina gazów. Kiedy para cieczy jest jedynym gazem, nie mamy do czynienia z parowaniem, ale z wrzeniem (możemy też mieć wrzenie w obecności mieszaniny gazów).

automatycznie, pod warunkiem, że w obecności mieszaniny gazów (np.: powietrze + para) atmosfera unosząca się nad cieczą nie jest nasycona parą

jest nasycony tylko wtedy, gdy ciśnienie pary nasyconej cieczy = ciśnienie ośrodka

były. : w temperaturze 70 °C jest nasycony parą pod ciśnieniem 0,3115 bar (ciśnienie absolutne) = ciśnienie na wysokości wody: -6,985 m = wakuometr wskazywałby: -0,6985 bar
(100% pary, 0% powietrza)
w masie/m3, nie wiem (dla 0,3115 bara)

ale przy 70°C w atmosferze: powietrze jest nasycone wodą (równowaga parowania), choć jest go jeszcze sporo w stosunku do obecnej pary wodnej
25.5% masy wody, 74,5% masy powietrza
soit 341,38 gr woda/kg powietrza (nazywa się to stosunkiem mieszania nasycającego przy 1 atm)
co nadal robi: 236 gr woda/m3 powietrze

aby wyraźnie zwizualizować:
w 100°C: nasycony parą wodną pod ciśnieniem 1 atm
(100% pary; 0% powietrza)
zrobienie(nieskończone kg pary/1 kg powietrza) (stosunek zmieszania nas. przy 1 atm.)
co nadal daje: 590 gr wody/m3 wilgotnego powietrza(w tym przypadku bez powietrza)

teraz nie wiem co lepiej mieć za bełkotką, ale (bez rozpryskiwania):

barbotowanie w temperaturze 70°C przepuszcza 236 g wody/m3 „gazu” wchodzącego do reaktora
barbotowanie w temperaturze 100°C przepuszcza 590 g wody/m3 „gazu” wchodzącego do reaktora

zaczynając od 20°C, wynosi tylko 19 gr

nadal interesujące jest realizowanie rzędów wielkości (to też dużo bla-bla)

Istotnym warunkiem wrzenia jest to, aby w płynnej masie lub na ściankach, w których może rozwijać się para, znajdowały się małe pęcherzyki gazu. Zatem woda całkowicie oczyszczona z powietrza nie wrze.

Natomiast nie potrafię sobie tego wyobrazić i zrozumieć, może ktoś chce spróbować?

śruba

[Andre]

Witam Sam
Bardzo ciekawe, myślę podobnie.
Mam na myśli parowanie, takie jak rośliny, liście drzew, gąbki, mop suszący itp.
Wie o tym każdy, kto miał do czynienia z bubblerem o temperaturze 100c
dlatego zawsze używam słowa „para” pomiędzy ()
Z tego też powodu bełkotkę należy również ogrzać powyżej poziomu wody i że barbotaż wytwarza parę lepszą niż jakikolwiek inny sposób, dzięki czemu w reaktorze jest wilgotne powietrze, a nie sama para.
Opublikowałem dyskusję na temat idealnego stosunku, niewielu odpowiedziało
Miałem na myśli stosunek pary do powietrza, który wprowadzamy do reaktora, ale uważam, że bardzo niewielu próbowało innych proporcji
Powód jest prosty, prawie każdy pracuje z bubblerem. W przypadku barbotera jedynym sposobem na zmianę proporcji jest uruchomienie barbota w innej temperaturze, ponieważ nie można przekroczyć nasycenia,
dlatego ilość wody porywanej przez powietrze barbotera jest proporcjonalna do powietrza i temperatury barbotera, preferowane jest, aby powietrze opuszczające barboter było poniżej nasycenia, dlatego na swojej drodze musi krążyć w gorącym kanale , nieco cieplejszy od barbotera, jeśli nie chcemy, żeby był w stanie nasycenia (izolacja kanału lub mała prędkość), próbowałem nawet zrobić mały dolot gorącego powietrza za bełkotką.
Wciąż musimy się wiele dowiedzieć o drodze tego wilgotnego powietrza.Zaczniemy od tego, zanim przejdziemy do silnika.
A jeszcze więcej, aby dowiedzieć się, co robi to wilgotne powietrze w silnikach cieplnych, czy to wybuchowych, czy diesla.
Czasu wymaga nauka poprzez błędy i poprawki, obserwację i długie testy.
Problem w tym, że nie wszyscy jesteśmy na tym samym etapie eksperymentów, stąd różnica w pytaniach i analizach, sprawienie, by coś zadziałało, to drobnostka, usprawnienie to duża rzecz,
Bardzo niewielu monterów Panton opowiada nam o swoich ulepszeniach
Po co ? musimy zadać sobie pytanie...

André

[PITMIX]

Dla mnie sprawienie, żeby to zadziałało, jest już wielką rzeczą
Więc o ulepszaniu tego nawet nie mówię. To będzie później.

[bob_isat]

super ciekawy śrubokręt!

ale nie rozumiem, jak znaleźć stosunek masy wody do masy powietrza, znając ciśnienie pary nasyconej... możesz wyjaśnić?

[PITMIX]

Wszystko czego potrzebujesz to wykres wilgotnego powietrza, zwany także wykresem psychrometrycznym. Daje to zależność między wilgotnością względną, masą wody i temperaturą. Jak dotąd znalazłem tylko wartości od -5° do +50°C. Strona z termexelem jest naprawdę dobra, ponieważ podaje również zależność ciśnienia od temperatury i wartości temperatur w bardzo szerokim zakresie. Wykres wilgotnego powietrza jest używany głównie do wymiarowania systemów uzdatniania powietrza (klimatyzacja, CTA). To właśnie na konsultacjach zauważyłem, w jakim stopniu powietrze o niskiej temperaturze nie jest w stanie zatrzymać wody w zawiesinie. Wystarczy kilka gramów wody w powietrzu, aby nasycić zimne powietrze wilgocią. Natomiast do nasycenia powietrza o temperaturze 30°C potrzeba kilku dziesięciu gramów wody.
Jest to bardzo praktyczne, jeśli chodzi o zrozumienie korzyści ogrzewania powietrza, gdy chcemy mieć gęste powietrze pod względem ilości wody, ale nie za dużą wilgotność względną na wlocie reaktora.

[lau]

sam17 zapomniałeś o „sublimacji”!

[śruba]

dobry wieczór

super ciekawy śrubokręt!

ale nie rozumiem, jak znaleźć stosunek masy wody do masy powietrza, znając ciśnienie pary nasyconej... możesz wyjaśnić?

zobacz:
http://www.thermexcel.com/french/tables/massair.htm

ale przepisując w gramach wody na m3 wilgotnego powietrza, życzę dużo przyjemności

śruba

[bob_isat]

dziękuję

o to właśnie chodzi w systemie G: podgrzewając bełkotkę spalinami, jest on natychmiast gotowy do pracy (ilość wody przesyłana do silnika).

Jeśli podążamy za rozumowaniem pary nasyconej itp., musimy unikać spadku temperatury poniżej temperatury bełkotki na całej długości obwodu wychodzi z reaktora, inaczej para wodna się skrapla i tym mniej trafia do silnika...

czy muszę położyć izolację na rurach?

[PITMIX]

Um, pozostaje tylko to samo, ale w postaci płynnej.
Prawdę mówiąc myślę, że reaktor/rura dolotowa musi być krótka. Ale muszą to udowodnić ci, którzy eksperymentują z systemem.