PARYŻ, 16 grudnia 2004 (AFP) – Mikrosatelita CNES Parasol, który ma zostać wystrzelony w sobotę przez Ariane 5 wraz z sześcioma innymi pasażerami, powinien zapewnić lepsze zrozumienie wpływu chmur i aerozoli – tych drobnych cząstek zawieszonych w powietrzu – na klimat.
Przez długi czas w badaniach zjawiska globalnego ocieplenia brano pod uwagę wyłącznie gazy cieplarniane – przypomina Narodowe Centrum Studiów Kosmicznych. Ale poza ocieplającym efektem cieplarnianym, aerozole i chmury, osłaniając promieniowanie słoneczne niczym parasol, mają wręcz przeciwnie tendencję do chłodzenia układu Ziemia-Atmosfera.
Prace modelowe wykazały, że naturalne aerozole (popiół wulkaniczny lub mgła morska) lub te powstałe w wyniku działalności człowieka odgrywają kluczową rolę w zmianach klimatycznych, a nawet stanowią, według Akademii Nauk, „największe źródło niepewności” w badanie klimatu.
Cała sprawa polega na określeniu, jaki będzie ostateczny wynik rywalizacji, jaka toczy się pomiędzy efektem parasola a efektem cieplarnianym, dla planety w skali globalnej, ale także w poszczególnych regionach.
Parasol (polaryzacja i anizotropia odbić na szczycie atmosfery w połączeniu z satelitą obserwacyjnym z Lidarem) powinien dostarczyć odpowiedzi na kilka pytań. Drugi satelita z serii Myriade opracowanej przez CNES będzie mierzył światło spolaryzowane w kilku kierunkach, aby lepiej scharakteryzować chmury i aerozole, inaczej niż na podstawie ich sygnatury widmowej obserwowanej w bardziej klasyczny sposób.
W tym celu mikrosatelita będzie wyposażony w radiometr obrazowy o szerokim polu widzenia Polder, zaprojektowany przy udziale Laboratorium Optyki Atmosferycznej w Lille (CNRS-USTL).
Dostarczone informacje pozwolą określić ilość i wielkość rozkładu aerozoli nad oceanem oraz ich wskaźnik zmętnienia (zawartość zawiesiny) nad powierzchnią lądu. Przyczynią się również do wykrywania chmur, określenia ich fazy termodynamicznej, wysokości nad poziomem morza oraz oszacowania strumienia odbitego w domenie słonecznej. Oszacowana zostanie także zawartość pary wodnej.
Parasol, którego przewidywana żywotność wynosi dwa lata, został wyprodukowany pod nadzorem CNES. Jego rozwój w dużej mierze opierał się na programach Polder w przypadku ładunku oraz na Démeter, pierwszym mikrosatelitie CNES, w przypadku platformy, aby obniżyć koszty i czas produkcji.
Odpowiedzialność naukową za misję ponosi Laboratorium Optyki Atmosferycznej CNRS (LOA, Lille).
Parasol zostanie ustawiony w stosunku do satelitów Aqua i Aura (Nasa), Calipso (Nasa/Cnes), Cloudsat (Nasa/Kanadyjska Agencja Kosmiczna), aby ukończyć formację o nazwie „A-Train”, wyjątkowe obserwatorium kosmiczne, które będzie zostanie ukończony w 2008 roku przez innego satelitę NASA, Oco.
Źródło: AFP