Wieczna zmarzlina na Dalekiej Północy topnieje w imponującym tempie, co stwarza ryzyko uwolnienia części gazów cieplarnianych uwięzionych poniżej.
Ryzykujemy ucieczkę termiczną planety. To pilne.
Odkryłem to zjawisko w grudniu 2004 roku w raporcie badawczym opublikowanym w czasopiśmie Research Files (kwartalnik listopad 2004-styczeń 2005, strony 58 do 61). Zjawisko to potwierdziła mi dzisiaj Corinne Lepage, która uczestniczyła w sympozjum na ten temat.
W tym artykule masz wszystkie elementy, które pozwolą Ci dokładnie udokumentować siebie. Poprosiłem prezesa stowarzyszenia uspermafrost Władimira Romanowskiego o bieżące śledzenie tej sprawy i stałą korespondencję.
W tym artykule skutecznie wyjaśniono, że wieczna zmarzlina (zamarznięta gleba, pod którą znajduje się rozkładająca się roślinność wytwarzająca metan (silny gaz cieplarniany i znacznie silniejszy niż CO2) i magazynująca 400 miliardów ton gazów cieplarnianych prosząc tylko o wyemitowanie)) topi się z zadziwiającą szybkością wszyscy obserwatorzy na północy Kanady, w Szwecji, na Syberii itd.… To prędkość zjawiska, która zadziwia. Rozmarzanie wiecznej zmarzliny jest 3 razy szybsze niż XNUMX lat temu. Szybkość odwilży nadal rośnie (następuje zatem przyspieszenie zjawiska).
Wieczna zmarzlina (każdy grunt zamarznięty od ponad dwóch lat na wschodzie) stanowi jedną czwartą powierzchni lądowej półkuli północnej. Zawalone budynki, zerwane rurociągi i inna uszkodzona infrastruktura są widoczne na Alasce i Syberii. Znajdujemy się w niekontrolowanym i błędnym kole w złym kierunku. Jeśli zostanie to zaakcentowane, nie wiemy już w ogóle, dokąd zmierzamy, jeśli chodzi o równowagę radiacyjną Ziemi, a tym samym temperaturę. Skontaktuję się z tymi badaczami, aby śledzić. Jest już strona internetowa www.uspermafrost.org
Nazwiska badaczy to: Phil Camill, badacz ekologii roślin w Carleton College w Northfield w Minnesocie i obserwator Północnej Manitoby w Kanadzie. Władimir Romanowski, geolog z Uniwersytetu Alaski. Lawson Brigham z amerykańskiej Komisji Badań nad Arktyką w Fairbanks. Torben Christensen z Uniwersytetu w Lund w Szwecji
Źródło: Dominique blednął