Ostatecznie istniałyby dwa główne rodzaje biopaliw, w zależności od tego, czy przechodzą one przez rafinerie przemysłowe, czy mogą być wykorzystywane w bardziej rzemieślniczy sposób.
Biopaliwa przemysłowe są już częścią strategicznych produktów rolnych i w sprawie których trwają dyskusje na temat umów międzynarodowych. Francuscy producenci obawiają się, że UE w negocjacjach z MERCOSUREM woli przyznać uprawnienia do importu Brazylii, która produkuje etanol po cenie 29 euro za hektolitr w porównaniu z francuską ceną produkcyjną obecnie szacowaną na 50 euro i która może jedynie stopniowo spadać ( stąd też znaczenie zwolnienia podatkowego). Lepsza sytuacja jest w przypadku nasion oleistych, których istniejące urządzenia przemysłowe nie są wykorzystywane w pełni. Obecnie głównym problemem jest tworzenie nowych zakładów produkujących etanol (patrz Al nr 71)
Paliwa „rzemieślnicze” mogą być dziś wykorzystywane w rolnictwie, ciągnikach i różnych instalacjach. Wyzwaniem mogłoby być, oprócz rozwoju „w gospodarstwie”, stworzenie rynków w innych sektorach gospodarki; ale dla tych nowych producentów energii, którymi są rolnicy, bezpośrednie wykorzystanie jej jest nadal szansą na znaczną korzyść ekonomiczną dla zawodu, który jest właśnie skłonny martwić się o przyszłość.

Źródło: AIMVER – Info nr 75 – grudzień 2004/styczeń 2005