Siła ocieplenia i siła nabywcza według Jancovici (wideo)

[Remundo]

Cześć Toto65, witam wszystkich

Widzę, że dyskusja zmierza w stronę debaty podatkowej

„Przeciwdziałanie” WTO środowiskiem Tak, wskazując koszt energii produktu. Pozwalając najpierw wybrać konsumentowi, a później opodatkowując „energetyczny” podatek VAT, w którym uwzględniony zostanie transport i produkcja.
Christophe otworzył bezpieczny temat w hipermarkecie, który podał koszt energii na opakowaniu. (Szukam tego)

To rzeczywiście dobry pomysł. Może to promować zarówno świadomość konsumentów, jak i rozwój produktów o niższym zużyciu energii.

Twój film jest bardzo dobry. Fragment, w którym Chińczycy przedstawiają swoje dyplomatyczne spojrzenie na pracę Algierczyków, jest znakomity…

[Remundo]

Brak (lub mniejsze) opodatkowanie spadków, nieruchomości i pieniędzy jest częścią „daru podatkowego” w wysokości 15 miliardów euro, który SarKosette właśnie roztrwonił…

To nie jest zmarnowane.

90% tych pieniędzy pozostało w kieszeniach niższej i wyższej klasy średniej, które naprawdę ich potrzebują, aby poradzić sobie ze wzrostem liczby nieruchomości i produktów konsumpcyjnych codziennego użytku.

Przypomnijmy mimochodem, że te pieniądze został wygrany przez wszystkich pracowników klasy średniej... Tak naprawdę nie jest to należne państwu jak sugerują niektóre stanowcze deklaracje, jakie słyszę w mediach.

Pozostałe 10% faworyzuje najbogatsze gospodarstwa domowe (ISF, podatek dochodowy itp.). I niekoniecznie jest to głupie... Wiem, że to jest a priori szokujące... Tak naprawdę, zamiast strzelać do „bogatych”, bogaci odchodzą… Problem w tym, że zostawiają po sobie nieszczęście biednym, którzy nie zawsze w przyjazny sposób wytykają ich palcem... A ci sami biedni ludzie stają się jeszcze biedniejsi z powodu braku inwestycji gospodarczych, który wynika z odpływu kapitału.

Nie martw się, to, czego nie zrobiono we Francji, zrobiono gdzie indziej... W Hiszpanii, Niemczech, Anglii, USA, Chinach...

Główny problem z podatkami we Francji polega na tym, że spędzamy czas na podnoszeniu stawek. W ten sposób baza maleje z dnia na dzień, bo powyżej pewnych progów bogaci ludzie znikają, a firmy mają dwa rozwiązania: umrzeć lub przenieść się.

Musimy zrobić odwrotnie... mieć stopy wystarczająco niskie, aby mogły się rozwijać przedsiębiorstwa i osoby prywatne. Baza się poszerza, a przychody też są wysokie, nawet przy niższych stawkach.

[Remundo]

Biorąc pod uwagę katastrofalną sytuację naszych finansów, przewiduję podwyżkę CSG, która nie będzie odległa od 14% oraz tzw. „socjalnego” podatku VAT.

Przewiduję także zaostrzenie podziału pomocy społecznej i minimalnych świadczeń socjalnych.

Oto 3 działania, które pozwolą wykorzystać oszczędności osób fizycznych, zmniejszyć (bez większego rozeznania) dochody osób nieaktywnych, bez wpływu na przedsiębiorstwa wymagające ożywienia.

Więc wszyscy będą zgrzytać zębami i zaciskać tyłki, ja pierwszy. Problem z Francuzami polega na tym, że dług jest dla nich abstrakcją. W rzeczywistości około 50 000 euro długu, które wisi nad głową każdej pracującej osoby dorosłej, zostanie z nich wyssane w taki czy inny sposób... z ich oszczędności ORAZ z ich pracy.

Bo nie możemy praktycznie dotknąć MŚP, w przeciwnym razie bankructwo gwarantowane...

Mam zamiar trochę sprowokować, ale możesz pomedytować nad następującymi...
To sprawiedliwy zwrot rzeczy, ponieważ ten dług, to Francuzi, zrobili to na całym świecie przez swój brak powagi po doprowadzeniu do władzy osobistości (zarówno z prawicy, jak i z lewicy), takich jak ci, którzy na nich głosowali i którzy przez 30 lat nie mieli odwagi skompletować pozytywnego budżetu… tylko potężna gospodarka może poprzeć i obietnice wyborcze, czasem całkowicie bezprawne.

Powiedziałbym, że filozofowanie na temat społecznego lub antyspołecznego charakteru tego czy innego podatku nie jest już modne. To luksus zarezerwowany dla zdrowego finansowo państwa.

We Francji mamy ogromną lukę do zapełnienia i każdy będzie musiał przywieźć swoją taczkę z monetami... Dobrze wiedząc, że najbogatsi mogą łatwo z tego wszystkiego wyjść i że nie powinniśmy na nich liczyć...

Przepraszam, że jestem trochę dosadny, ale nie sądzę, żebym się całkowicie mylił...

@+

[bham]

bham, problem w tym, że ten brak trzeba szukać gdzie indziej (już podobno zbankrutowali...), przewiduję podwyżkę VAT dla wszystkich (nawet bardzo biedni) do 2009 roku...

Żałosny socjalny podatek VAT. To zdecydowanie możliwe, mój dobry panie.
Jeśli chodzi o braki, podtrzymuję swoje stanowisko, które zilustruję obrazem; bierzesz dwie osoby, które zarabiają tę samą pensję i prowadzą określony tryb życia. Pierwsza zada sobie pytanie i zrobi wszystko, aby zarobić więcej, aby wesprzeć lub nawet poprawić swój styl życia. Druga nie chce się martwić, nie chce więcej pracować, ale mimo to chciałaby płacić za drobnostki, nie pogarszając przy tym swojego stylu życia; w tym celu będzie kwestionować swoje zbędne wydatki, aby skupić się na sprawach zasadniczych, przynajmniej na tym, co ją naprawdę interesuje.
Kolejny przykład, który musisz dobrze znać, Christophe: od dłuższego czasu wielu Niemców decyduje się zacisnąć pasa, jeśli chodzi o jedzenie, aby móc sobie pozwolić na samochód, który zapewni im wizerunek sukcesu społecznego. Dokonują wyboru.
Wydaje się, że państwo nie jest w stanie kontrolować swoich wydatków, nie wie, ilu urzędników dla niego pracuje, krótko mówiąc, działając zawsze chcąc więcej, ale niekoniecznie poprzez redystrybucję coraz więcej. Marnuje się DUŻO publicznych pieniędzy, więc zanim zaczniemy się martwić, że ich zabraknie, powinniśmy przede wszystkim zadać sobie pytanie, czy zebrane pieniądze są właściwie wykorzystywane. Zobacz najnowszy raport Trybunału Obrachunkowego.

[gegyx]

Rozmawialiśmy o kosztach spadkowych w domu rodzinnym, którego cena na przestrzeni lat nieproporcjonalnie wzrosła (jak na Ile de Ré).
To niesprawiedliwe, ponieważ emocjonalne dziedzictwo nie pozostaje już w rodzinie. To jest smutne. Ale sprzedaż nieruchomości umożliwia zakwaterowanie wszystkich dzieci w prywatnych domach, w innym mieście...
To samo dotyczy rolników, którzy mają niewielkie emerytury, ale dysponują znacznym majątkiem gruntowym.
Traderzy, którzy dużo pracują i mają niewielką emeryturę;
ale cały swój majątek, nie w pełni zadeklarowany organom podatkowym, ulokowali w wynajmowanych nieruchomościach, których wartość wzrosła.

Zrujnowane to prawdziwe słowo, ponieważ nie ma inwestycji, nie ma użytecznego odpowiednika ożywienia gospodarczego, a złe zarządzanie trwa każdego dnia.
Kasy były puste przed wyborami, ale dziś nie mają już szans na ratunek.

Remundo, nie mylisz się, ale nie krzycz na nas!

Bo głupiec, jeśli wyciągniemy z niego ostatnie oszczędności, podczas gdy liberalna pobłażliwość jest dla tych, którzy mają, ryzykuje, że będzie jeszcze głupszy, niż mogłoby się wydawać, i zgotuje darczyńcom lekcji krwawy los.
Zawsze dawaliśmy okruchy najskromniejszym do granic możliwości, aby się nie zbuntowali i nie zniszczyli całego systemu.
Obecnie Iznogood zdaje się o tym zapominać.

[Remundo]

Przepraszam, Gegyx, jeśli sprawiłem, że poczułeś się, jakbym „krzyczał na ciebie”

Masz rację, mówiąc, że kiedy system zawiedzie lub sytuacja stanie się nie do utrzymania, okrucieństwa nie są daleko…

To wciąż niefortunne, że Francja pewnego dnia dotarła do tego punktu, z całym bogactwem, jakie posiada. To zdarzało się już wcześniej… w czasach, gdy zarządzanie krajem było prawie tak złe, jak to, które znamy.

Ale z powodu polityki pozbawionej jakiegokolwiek poczucia interesu ogólnego, którzy nie wiedzą, jak podjąć decyzję do rzeczy, mówiąc: „nie, nie możemy tego zrobić”…

Trzeba powiedzieć, że naród francuski jest prawdopodobnie jednym z najtrudniejszych do rządzenia... I nabył zły nawyk wygrywania swoich spraw w drodze długich i brutalnych demonstracji, jeśli to konieczne...

[gegyx]

Ale z powodu polityki pozbawionej jakiegokolwiek poczucia interesu ogólnego, którzy nie wiedzą, jak podjąć decyzję do rzeczy, mówiąc: „nie, nie możemy tego zrobić”…

Co dziwne, zawsze to słyszymy, tylko wtedy, gdy najpokorniejszym musimy dać trochę więcej niż okruchy.
Po nauczaniu zajmij się polityką. Jest wielu wspaniałych ludzi, którzy podejmowali decyzje bezpośrednio, ale w oparciu o ludzi.

A co do Twojego wzorowego idola R. Barre. Przeszło mi przez gardło. Puf, puf, puf, jesteśmy na końcu tunelu, o którym mówił przez 5 lat…
Ja, zwycięzca konkursu, na nominację czekałem 3 lata...
Ta wysoce moralna osoba, wywodząca się ze społeczeństwa obywatelskiego, zasięgnęła opinii Rady Konstytucyjnej w sprawie anulowania korzyści z konkursów dla zwycięzców oczekujących na zatrudnienie.
Mitterrand obiecał zatrudnić wszystkich oczekujących na nagrodę laureatów i tak zrobił. To jest moralne!
To właśnie pozwoliło mi się zbudować.
Następnie Babar uznał za stosowne kontynuować politykę aż do swojego DC, zdrzemnąwszy się w zgromadzeniu.

[Remundo]

Cześć Gegyx,

Raymond BARRE nie jest moim idolem... Powiedziałem tylko, że miał odwagę nie przyznać wszystkiego, gdy nie miał odpowiednich pieniędzy. Jest ostatnim premierem, któremu udało się osiągnąć zrównoważony budżet.

Co dziwne, zawsze to słyszymy, tylko wtedy, gdy najpokorniejszym musimy dać trochę więcej niż okruchy.
Po nauczaniu zajmij się polityką. Jest wielu wspaniałych ludzi, którzy podejmowali decyzje bezpośrednio, ale w oparciu o ludzi.

O kim myślisz, czy to naprawdę „świetni” mężczyźni?

Jaka jest Twoja historia o „odwołaniu” konkursu przez „Babara” i jego wznowieniu przez „Fanfan la Mitt”?

Jeśli masz konkurs w służbie cywilnej, korzystasz z zawodu i związanych z nim statutów, chyba że ponosisz bardzo poważną winę...

Cóż... jeśli możesz określić...

Przyznaję, że Babar pod koniec życia lepiej by zrobił, gdyby odpoczywał w domu...

[gegyx]

O konkursach w służbie cywilnej mówię od 1976 roku, kiedy zwycięzcy oczekiwali na nominację.
Pod koniec 1980 roku Barre uzyskał zgodę Rady Konstytucyjnej na anulowanie korzyści z tych konkursów dla wszystkich tych dupków przyszłych urzędników państwowych, którzy marnowali czas na bezużyteczne studia.

Giscard znowu zdał i tyle.

Już w czasie okupacji odwołano wyniki zawodów.

[Remundo]

Nie znam tych faktów... które mnie trochę dziwią.

Przyznajmy... Być może początkowo było zbyt dużo wolnych stanowisk, a co za tym idzie, zbyt wielu zwycięzców konkursów w stosunku do potrzeb.

Tak czy inaczej, w tym przypadku rozwiązaniem nie było odwołanie konkursów, ale redukcja przyjmowanych na przyszłe lata, aby zatrudnić tych, którzy normalnie dostali się do konkursu... A w międzyczasie zaoferować im tymczasowe zadania .