Chwasty ??? Kto to powiedział?
opublikowane: 08/01/09, 12:46
Chwasty uczestniczą w różnorodności florystycznej stanowiska, poprawiają strukturę gleby poprzez swoje korzenie i pobierają z podglebia pożywienie dla sąsiednich roślin, dostarczają informacji o charakterze gleby (babka lancetowata, rumeks, paprocie, które je lubią. gleby kwaśne; szałwia, oset, rumianek, gleby zasadowe, skrzyp ceniący wilgoć, azotany pokrzywy ...). W ten sposób rośliny te wskazują, co możemy, a czego nie możemy zasadzić, są używane jako zielony nawóz, taki jak ciecierzyca, zakopana przed uformowaniem się nasion, chwasty zmieniają glebę. Skutecznie wchodzą do kompostów, dostarczając im żelazo, wapń, sód i azot. Niektóre z nich działają owadobójczo i chronią warzywa (bylica zwyczajna, ogórecznik); przyciągają żywiące się mszycami biedronki i w ten sposób odstraszają owady od innych roślin; karmią mrówki i ptaki nasionami, motyle i pszczoły swoim nektarem; są ozdobne podczas kwitnienia; mogą służyć jako żywność i lekarstwa.
Gnojowica z chwastów jest uważana za „zielone złoto” jako najbardziej znana gnojowica pokrzywowa. Jest też obornik mniszka lekarskiego, skrzypu polnego, czarnego bzu, paproci czy miotły. Każdy z nich ma swoje właściwości, nawozy lub repelenty: sprzyjają ukorzenianiu, wzbogacaniu gleby, aktywowaniu kompostu; odstraszają owady i leczą niektóre choroby, takie jak mączniak, rdza, mączniak prawdziwy. Gnojowicę uzyskuje się poprzez macerację roślin (średnio 1 kg roślin na 10 litrów wody), a następnie filtrację.
Ogrodnicy, którzy są adeptami „francuskich ogrodów” zawsze obawiali się chwastów z powodu ich straszliwej siły kolonizacyjnej. Mają potencjał do kolonizacji przez nasiona, regeneracji z pojedynczego fragmentu łodygi lub korzenia, dlatego nazywane są „bylinami”, ale przede wszystkim są „masochistyczne” z powodu motyli lub deptanie zwiększa ich potencjał kolonizacyjny.
Zachowując się tak samo jak chwasty, niektórym roślinom inwazyjnym udaje się naturalizować i rozmnażać, powodując bardzo poważne szkody środowiskowe, ekonomiczne, społeczne, a czasem zdrowotne. Każda roślina wprowadzona z dala od swojej pierwotnej niszy ekologicznej może stać się w przyszłości inwazyjną. W ten sposób niewielkiej liczbie wprowadzonych roślin udaje się zadomowić w otaczającej roślinności i może spowodować znaczną modyfikację naturalnych ekosystemów.
Gnojowica z chwastów jest uważana za „zielone złoto” jako najbardziej znana gnojowica pokrzywowa. Jest też obornik mniszka lekarskiego, skrzypu polnego, czarnego bzu, paproci czy miotły. Każdy z nich ma swoje właściwości, nawozy lub repelenty: sprzyjają ukorzenianiu, wzbogacaniu gleby, aktywowaniu kompostu; odstraszają owady i leczą niektóre choroby, takie jak mączniak, rdza, mączniak prawdziwy. Gnojowicę uzyskuje się poprzez macerację roślin (średnio 1 kg roślin na 10 litrów wody), a następnie filtrację.
Ogrodnicy, którzy są adeptami „francuskich ogrodów” zawsze obawiali się chwastów z powodu ich straszliwej siły kolonizacyjnej. Mają potencjał do kolonizacji przez nasiona, regeneracji z pojedynczego fragmentu łodygi lub korzenia, dlatego nazywane są „bylinami”, ale przede wszystkim są „masochistyczne” z powodu motyli lub deptanie zwiększa ich potencjał kolonizacyjny.
Zachowując się tak samo jak chwasty, niektórym roślinom inwazyjnym udaje się naturalizować i rozmnażać, powodując bardzo poważne szkody środowiskowe, ekonomiczne, społeczne, a czasem zdrowotne. Każda roślina wprowadzona z dala od swojej pierwotnej niszy ekologicznej może stać się w przyszłości inwazyjną. W ten sposób niewielkiej liczbie wprowadzonych roślin udaje się zadomowić w otaczającej roślinności i może spowodować znaczną modyfikację naturalnych ekosystemów.