Pobierz w formacie .pdf tutaj: https://www.econologie.com/article-sur-l ... -3540.html
To właśnie za pośrednictwem strony internetowej poświęconej alternatywnym technologiom i paliwom młody Alzatczyk i początkujący inżynier Christophe Martz zetknął się z zasadą „silnika” Pantone.
Zaintrygowany przeszedł przez machinę administracyjną, niezbyt entuzjastycznie nawiązaną podczas pierwszych kontaktów, Krajowej Szkoły Sztuk Pięknych w Strasburgu (ENSAIS), gdzie – wbrew wszystkiemu – jego projekt dyplomowy ostatecznie trafił do akceptacji.
Trzeba przyznać, że bardzo szybko wizerunek wynalazcy procesora wielopaliwowego (PMC), Paula Pantone, został nadszarpnięty. Po odwiedzeniu go w Utah student szybko się rozczarował. Ten, który przyszedł uczyć się, a nie czcić żadnego mistrza duchowego, musi szybko dojść do wniosku, że po Pantone nie ma się czego spodziewać.
Osoba ta jest wątpliwa, bardzo nastawiona na dolary ze sprzedaży zestawów i seminariów, a przede wszystkim nie jest w stanie przedstawić naukowych dowodów na swój system. A to jest tym poważniejsze, że jest to system, który działa.
„Silnik” Pantone nie jest w rzeczywistości silnikiem sensu stricto, ale raczej „zestawem”, który jest szczepiony na istniejącym silniku cieplnym, niezależnie od tego, czy jest to silnik wysokoprężny czy benzynowy.
Reszta w pliku .pdf: https://www.econologie.com/article-sur-l ... -3540.html
Oprócz poniżających kwalifikatorów, takich jak:
Uff!
Nie, protestuję przede wszystkim przeciwko określeniom typu „młody” i „aspirujący”, które dewaluują tytuł inżyniera.
jeśli podążać za jego logiką, „Stary paryżanin” również ulega dewaluacji do tego stopnia, że „młody”, „stary” niewiele wnosi do artykułu i dlatego może wywołać w jego przypadku wrażenie mniejszego…
