Christophe napisał:Akapit 2: syntetyzować białka wirusowe tak, ale do i przez komórki ludzkie nie? Istnieje zatem interakcja między RNA a komórkami LUDZKIMI… Ale to nie znaczy, że DNA komórki jest modyfikowane, ale gdzieś nadal jest modyfikacja… Jest to „tymczasowe” i „powierzchniowe” zgodnie z grafika komputerowa dla ogółu społeczeństwa, ale na pewno opowiesz nam więcej... bo to są mało precyzyjne określenia... bo tylko "tymczasowe" budzi wątpliwości!
tak, syntetyzujemy białka z wirusa przez maszynerię enzymatyczną ludzkich komórek...
Nie wiem, jak daleko sięga Twoja wiedza z zakresu genetyki molekularnej, ale dla przypomnienia (przepraszam, jeśli to wszystko jest oczywiste i znane)
a) jesteśmy zasadniczo zbudowani z białek, które zapewniają całą masę funkcji, z których składają się nasze tkanki, skóra, mięśnie, narządy, ale także enzymy, które sprawiają, że wszystko działa poprzez wiele reakcji biochemicznych.
b) białka te składają się z łańcuchów 20 różnych aminokwasów, które przylegają do siebie, w jednym białku może ich być tysiące. Jest to analogiczne do liter alfabetu, które łączą się, tworząc słowa i zdania.
c) struktura białek jest zakodowana w naszym DNA, z „kodowaniem” nieco analogicznym do kodu ASCII dla liter. Sam DNA zawiera sekwencję zasad spośród 4 (oznaczonych jako A, T, C, G) oraz grupę 3 zasad („kodon”) kodujących aminokwas. Sekwencja kodonów koduje więc białko. Istnieją również sekwencje oznaczające początek i koniec sekwencji. Szczegóły są bardzo złożone, ponieważ informacja nie jest przechowywana w sposób liniowy, ale w zasadzie trzeba „odczytać" DNA jak taśmę magnetyczną, aby zbudować białka. Odczyt ten jest wykonywany przez maszynerię enzymatyczną, której struktura sama jest zakodowana w DNA (wiedza, jak to wszystko się zaczęło, to współczesna wersja kury i jajka, a tak naprawdę nie wiemy).
Zauważ, że DNA ma postać DWÓCH lustrzanych cząsteczek zwiniętych w helisę (słynna „podwójna helisa”), zasady naturalnie łączą się ze sobą, ponieważ mają struktury, które dobrze do siebie pasują jedna w drugiej: A z T i C z G. Jedna nić zawiera sekwencję taką jak AATCCGAC ... a druga nić komplementarną sekwencję TTAGGCTG ... itd ... Aby zduplikować DNA, rozdzielamy dwie nici i rekonstruujemy komplementarną nić na każdej (znowu jest to enzymy, które to robią).
d) translacja DNA na białka nie zachodzi bezpośrednio. Zaczynamy otwierać dwie nici i kopiujemy kolejną cząsteczkę, informacyjny RNA, który trochę różni się od DNA, ale wygląda bardzo podobnie, co tworzy „fotokopię” części DNA. Podobnie jak on, ma 4 zasady, prawie takie same, z wyjątkiem tego, że podstawa „T” (tymina) jest zastąpiona inną, nieco inną zasadą „U” (uracyl). Ale U łączy się w pary z A i C zawsze z G. Informacyjny RNA „skopiuje” część DNA w postaci komplementarnej sekwencji, a następnie zostanie przetransportowany do komórki, gdzie zostanie odczytany i przekształcony w białka. . Ten dwuetapowy system umożliwia ekspresję tylko części DNA, w rzeczywistości każda komórka ma całe dziedzictwo genetyczne, ale odczytuje tylko jego część: komórka wątroby nie wytwarza takich samych białek jak komórka oka czy skóry.
mamy zatem sekwencję DNA -> mRNA -> białko.
Co robi wirus? wirus ma po prostu DNA lub RNA zamknięte w kilku białkach (w tym białku „kolca” dla SARS-cov2), które wstrzykuje do komórki, aby ją zainfekować. Wirus nie ma maszynerii do odczytywania swojego DNA (lub RNA), ale wykorzystuje maszynerię enzymatyczną komórki gospodarza, która w dobrej wierze wytwarza białka wirusa w przekonaniu, że wytwarza własne białka. wirus będzie się rozmnażał, chyba że układ odpornościowy zdoła go rozpoznać i zneutralizować.
Szczepionka RNA polega na zaszczepieniu części RNA wirusa, który infekuje komórkę i powoduje, że wytwarza ona jedno z białek wirusa, ale nie cały wirus. A priori wirus nie może się rozmnażać, ale układ odpornościowy zareaguje na produkowane białka i będzie w stanie je rozpoznać, jeśli obecny jest prawdziwy wirus.
A priori RNA nie może zostać przepisane na DNA, z wyjątkiem tego, że niektóre wirusy, takie jak HIV, mają specjalny enzym (odwrotną transkryptazę), który może to zrobić i dlatego nie tylko wytwarza swoje białka, ale wstawia się do naszego DNA, zamieniając nas w GMO! raz w DNA jest bardzo trudny do usunięcia. Koronawirus nie robi tego a priori, ale najwyraźniej istnieją pewne mechanizmy, które mogą to zrobić z innymi enzymami. Ryzyko wprowadzenia RNA do DNA nie jest całkowicie zerowe… ale można to zrobić zarówno z wirusem, jak i ze szczepionką! poza tym, że szczepionka koduje tylko jedno białko i nie jest a priori wirusem.
Crispr-cas9 to coś innego. Jak powiedziałem, jest to system zaprojektowany do majstrowania przy DNA, wycinania go w określonych miejscach. Aby rozpoznać te miejsca, używamy nici informacyjnego RNA komplementarnego do DNA, do którego będą się przyczepiać, co pozwoli ustawić enzym przecinający nić DNA dokładnie w miejscu, w którym znajduje się ta sekwencja. Jeśli chcemy majstrować przy ludzkim DNA, używamy Crispr-cas9 z ludzkim RNA, a nie wirusowym RNA. Więc ryzyko szczepionki nie ma nic wspólnego z techniką Crispr-Cas9. Chociaż rzeczywiście istnieje niewielkie ryzyko włączenia obcych genów, wiedząc, że a) nasz genom jest pełen wirusowego DNA, które włączyliśmy przez miliony lat ewolucji oraz b) jeśli nie wpłynie to na komórki rozrodcze, nie zostanie przeniesione naszym potomkom.
Udawać idiotę w oczach głupca to przyjemność dla smakoszy. (Georges KURTELINA)
Mééé zaprzecza, że nui chodził na imprezy z 200 osobami i nawet nie był chory moiiiiiii (Guignol des bois)